Uit een kleine poel, begroeid met blauwgroene algen, borrelt gas omhoog. Op de oever liggen de karkassen van een kat, een geit en een eend. Het vreemde tafereel op hun land verontrustte boerenechtpaar Cameron en Jane Kerr in de Canadese provincie Saskatchewan zo erg, dat het stel een expert inschakelde om te onderzoeken wat er aan de hand was. Die concludeerde dat het CO2 in de gasmix overeenkwam met het CO2 dat het vlakbij gelegen energiebedrijf Cenovus anderhalve kilometer diep de grond in spuit, om de laatste resten olie uit een olieveld te persen.

De Canadese pers stortte zich afgelopen week enthousiast op het fenomeen, omdat het bijna lege olieveld in Saskatchewan tegelijk één van de meest prestigieuze Carbon Capture and Storage (CCS)-projecten in Canada is, dat CCS ziet als een pijler in het klimaatbeleid. Vanaf 2000 pompt Cenovus dagelijks 6000 ton CO2 de grond in. Het grote publiek maakt zich, in Canada dus net zo goed als in Nederland, echter zorgen over de veiligheid: als CO2 in grote hoeveelheden weglekt, verdringt het zuurstof uit de lucht en kan je stikken.

Maar de soep wordt niet zo heet gegeten als hij wordt opgediend. Verschillende wetenschappers wezen er op dat alle ‘bewijzen’ voor het weglekken van CO2 net zo goed natuurlijke verschijnselen kunnen zijn.

De CO2-fingerprint uit de poel mag dan overeenkomen met die van het CO2 dat Cenovus de grond in pompt, de natuurlijke gassen in de omgeving hebben die fingerprint net zo goed, zo stelt een onderzoeker. Verder zijn in de omgeving – buiten het bereik van het CCS-project – wel vaker hoge CO2-concentraties in de grond gemeten. En dergelijke vreemde algen komen volgens een biologe ook veel vaker voor op de Canadese prairies, ofwel natuurlijk, ofwel geholpen door kunstmest dat in de poelen sijpelt. En ja, die algen zijn giftig. Dus of die dieren nu stierven aan CO2 of aan een giftige alg?

Bron: The Globe and Mail